Sudski tumač za slovenački jezik

Sudski tumač za slovenački, Beograd

Tražite sudskog tumača za slovenački jezik? Pozovite nas ili nas kontaktirajte putem emaila

Slovenački jezik pripada grupi zapadnojužnoslovenskih tj. grupi slovenskih, indoevropskih jezika. Kao i većina slovenskih jezika vodi poreklo od praslovenskog jezika. Staroslovenski jezik je najstariji slovenski književni jezik kao i jedan od najstarijih književnih jezika (pored grčkog i latinskog) od koga se razvijaju ostali jezici iz ove grupe. Ovaj jezik je, kao i najstarija slovenska pismenost uopšteno, nastao u IX veku zaslugom Solunske braće Konstantina Filozofa (u monaštvu Ćirila), i Metodija.

Staroslovenski jezik pripada grupi južnoslovenskih jezika. On je značajan za izučavanje jer je zbog svoje strukture bio bliži praslovenskom jeziku nego ijedan drugi slovenski jezik. Takođe, uticao je i na formiranje mlađih slovenskih književnih jezika. Staroslovenski književni jezik nastao je kao liturgijski jezik i knjige pisane na njemu su bile bogoslužbene. U toj funkciji se, ali u nešto izmenjenom obliku, staroslovenski jezik koristi i danas, i još se naziva i (staro)crkvenoslovenski jezik. Dijalektičkom diferencijacijom slovenskog jezičkog prostora, u staroslovenski jezik ulaze nove osobine iz lokalnih narodnih govora, te se od XI veka formira više redakcija crkvenoslovenskog jezika: srpska, bugarska, ruska, hrvatska, glagoljska, češka, rumunska. Nakon toga dolazi period slabljenja normi crkvenoslovenskog jezika kao i njegovog diferenciranja. Funkcije crkvenoslovenskog jezika vremenom su svedene na liturgijsku upotrebu u pravoslavnoj crkvi. Vremenom i slovenački i makedonski književni jezici nemaju oslonac u crkvenoslovenskoj pismenosti. Jezici onih slovenskih naroda kod kojih je bogoslužni jezik bio latinski, razvili su se uglavnom bez kontakta sa crkvenoslovenskom pismenošću, a kod Slovenaca taj kontakt je bio rano prekinut.

Prvi dokument na slovenačkom jeziku je napisan na latinici oko 1000.godine i to su bili pisani spomenici tipičnih slovenskih jezičkih crta (Brižinski spomenici). Na njihovom se temelju nije razvila nikakva srednjovekovna slovenska pismenost tako da tek od 16 veka i vremena reformacije možemo pričati o izgradnji slovenačkog književnog jezika. On je izgrađen većim delom na donjokranskim i manjim delom na gornjokranskim govorima. Njegov je začetnikPrimož Trubarkoji je1550. napisao “Katekizam”i“Abecedarij”,1557. –1560. preveo“Novi zavet” pa1564. izdao slovenski crkveni red“Cerkovna ordninga”. Prvu slovensku gramatiku “Arcticae horulae” 1584. godine je napisaoAdam Bohorič, a prvi rečnik (nemačko-latinsko-slovensko-italijanski)1592.godine je napisao Jeronim Megiser. Krajem 18.vekaponovno se pojavljuju pokušaji utemeljenja slovenskoga književnog jezika. Između18 i 19.veka. prevedena je na slovenski katolička Biblija, a 1768.godine pojavljuje se i“Kranjska gramatika”(Crainerischen Grammatik)Marka Pohlina. Jezična je norma definitivno uspostavljena tek učetrdesetim godinama 19. vekanakon dugotrajnih rasprava.

Kraj stvaranja slovenskog jezika u 19 veku nastao je pojavom slovensko-nemačkog rečnika Maksa Pleteršeka (1894./1895.) i pravopisom Frana Levca (1899.). Individualan razvoj kulture i jezika Slovenaca počinje proglašenjem nezavisnosti 1991 godine.

Danas je slovenski standardni jezik stabilan, dobro opisan i istražen. Među velikim brojem dela koji su izdati i bitni za slovenačku istoriju su: “Slovar slovenskega knjižnega jezika” (1970. –1991.) Slovenske akademije znanosti i umetnosti, zatim “Etimološki slovar slovenskega jezika” France Bezlaja, i(1976. –1995.) poslednji“Slovenski pravopis” iz 2001.

Kontakt