Sudski tumač za bugarski jezik

Sudski tumač za bugarski, Beograd

Tražite sudskog tumača za bugarski jezik? Pozovite nas ili nas kontaktirajte putem emaila

Bugarski jezik je indoevropski južnoslovenski jezik. Početno pismo bugara je bilo glagoljica a potom je bila ćirilica, izum koji se prepisuje episkopu Konstatinu (9 vek.). Prvi jezični spomenici bugarskog jezika bili su “Preslavski grafit” i “Assemanijevo evanđelje” iz 9 i 10. veka oba na glagoljici. U početku svog samostalnog razvoja bugarski jezik (jezik istočnobalkanskih Slovena) bio je izložen snažnom uticaju susednih neslovenskih jezika, posebno grčkog. Neko vreme, od kraja 7 veka, promene u njemu izaziva bilingvizam nastao prodorom turkofonovih Bugara (osnivača bugarske države) na Balkan. Na kasniji jezični razvoj utiče crkvenoslovenski jezik različitih slovenskih književnosti istočnopravoslavnog uljudbenog kruga. Zlatno doba starobugarske književnosti počinje prelazom 9. u 10. vek. Dela Joana Egzarha (“Šestodnev”), zatim (“Skazanie o pismeneh”) od Černorizca Hrabrog, primeri su toga razdoblja. U X veku dominiraju tekstovi Kozme, polemičke besede uperene protiv bogumilskog pokreta koji je u to doba nabujao u Bugarskoj. Između 7 i 15. veka u starobugarskom jeziku zbivaju se znatne glasovne i gramatičke promene, ali one se malo odražavaju u jezičnim spomenicima iz toga razdoblja, jer se bugarska pismenost, odvija na arhaičnom staroslovenskom jeziku.

Najznačajniji spomenici srednjevjekovne bugarske književnosti su, “Kuklenski pesnivec”, “Ivan-Aleksandrovi zbornici”, zatim dela nastala pod uticajem patrijarha Evtimija- korektora verskih knjiga, pisca hagiografija i narodnog mučenika. Turskim osvajanjem 1393. opada kulturni život u Bugarskoj, a bugarska nacionalna jezička kultura opstaje u pučkim pripovetkama i narodnim pesmama. Prvi jezični spomenici u kojima se jače odražavaju novobugarske jezične crte potiču iz 16.veka i to su uglavnom crkveni zbornici, tzv. damaskini, među kojima je najpoznatiji autor Josip Bradati. Tokom stvaranja književnosti na novobugarskoj osnovici (18/19. vek) bitna su dela oca Pajsija Hilandarskog “Istorija slavjanobolgarskaja”, i tekstovi Sofronija Vraničanskog. Još u prvoj polovini 19.veka, kada se pojavljuju prve bugarske gramatike (Neofit Rilski, 1835. godine), u Bugarskoj postoji snažna struja koja želi sačuvati u književnom jeziku crkvenoslovensku tradiciju, ali ona biva suzbijana i prevladana pojavom pisaca koji počinju pisati narodnim jezikom. Novobugarski književni jezik stvoren je na osnovu severoistočnog dijalekta, kome po rođenju pripadaju glavni predstavnici bugarske književnosti 19-og veka (Ljuben Karavelov, Hristo Botev, Ivan Vazov, Petko Slavejkov). Na oblikovanje savremenog književnog jezika uticali su i zapadni govori (Kuzman Šapkarov, Rajko Žinzifov…). Krajem 19.veka javlja se i bugarska slavistika. Pravopis koji se razvijao na osnovu crkvenoslovenske tradicije bio je više puta reformisan.

Kontakt