Sudski tumač za slovački jezik

Sudski tumač za slovački, Beograd

Tražite sudskog tumača za slovački jezik? Pozovite nas ili nas kontaktirajte putem emaila

Slovački jezik pripada grupi zapadnoslovenskih (češko-slovačkih / slovenskih) indoevropskih jezika. Istorija razvoja slovačkog književnog jezika bila je određena činjenicom da je u drugoj polovini 10. veka, stvorena Mađarska imperija, koja je sebi potčinila i slovačko plemstvo i u kojoj je latinski jezik bio jezik crkve, administracije i kulture sve do 19. veka. Zato su i Slovaci morali da se prilagode situaciji slovensko-neslovenske poliglosije, i zato su od osnivanja Mađarske imperije do sredine 19. veka pisali uglavnom na latinskom jeziku. Raspadom Veliko Moravske države, Češka se kao samostalna država odvojila od Slovačke, koja je ušla u sastav Mađarske, ali su između Češke i Slovačke i dalje postojali kulturni kontakti. Oni su naročito ojačali posle osnivanja univerziteta u Pragu 1348. godine, na kojem su studirali i Slovaci. Ta činjenica, kao i naseljavanje čeških protestanata u Slovačku u 16. veku, doprineli su širenju češkog jezika u Slovačkoj, a zatim i njegovoj upotrebi u funkciji književnog jezika Slovaka sve do kraja 18. veka. Tako su Slovaci pisali na latinskom ili češkom (sa unošenjem u taj jezik svojih, slovačkih elemenata), a govorili na maternjem, slovačkom jeziku. Taj jezik, koji doduše nije bio ni državni ni crkveni, pa čak ni književni jezik, ali na kojem se stvarala narodna poezija, bio je stub slovačke nacionalne kulture.

Do pokušaja da se ustanove pismenost i književnost na slovačkom jeziku došlo je u 17. veku, ali ti pokušaji nisu bili dovoljno snažni, tako da su tek krajem 18. veka napisani prva gramatika i prvi rečnik slovačkog jezika. Autor tih dela bio je Anton Bernolak. On je normu slovačkog književnog jezika odredio pretežno na zapadnoslovačkoj, ali i na srednjoslovačkoj osnovi. Međutim, nisu svi Slovaci taj jezik prihvatili kao svoj književni jezik. Protestanti su i dalje pisali na češkom jeziku. Osnove savremenog slovačkog jezika, utemeljenog na srednjoslovačkom dijalektu, postavila je sredinom 19. veka grupa slovačkih književnika, filologa i kulturnih predstavnika, zatim predstavnika slovačkog nacionalnog preporoda, okupljenih oko Ljudevita Štura, koji je sam 1846. godine napisao gramatiku slovačkog jezika i više filoloških radova o slovačkim govorima, o pravopisu i drugim pitanjima slovakistike. Na tom jeziku počinju da se objavljuju knjige, novine i časopisi. Godine 1852. objavljena je gramatika slovačkog jezika Martina Hatale, koja je napisana prema strožim naučnim kriterijumima i dugo je uzimana kao obrazac gramatičke norme slovačkog književnog jezika – sve do 20. veka. Od 1993. godine, u samostalnoj Republici Slovačkoj, slovački književni jezik dobio je nesmetane mogućnosti za dalji razvoj i upotrebu u svim društvenim i kulturnim sferama. Razvoj slovačke književnosti bio je određen, pre svega, činjenicom da su Slovaci dugo bili pod mađarskom vlašću koja je kočila razvoj slovačke kulture. Ipak, negovala se i razvijala bogata narodna književnost. Pored toga, ometani u nastojanjima da pišu na slovačkom jeziku, mnogi slovački pisci pisali su na češkom jeziku. Kada se sredinom 19. veka formirao slovački književni jezik, stvara se pretežno romantična i revolucionarna poezija kao i proza. Krajem 19. veka slovačka književnost je doživela talas mađarizacije (S. X. Vajanski, P. Hvjezdoslav, J. Kraska i dr.). Po završetku Drugog svetskog rata i do početka devedesetih godina u slovačkoj književnosti dominirao je socijalistički realizam i bio je gotovo sasvim onemogućen razvoj drugih književnih pravaca, slično kao i u drugim zemljama tzv. istočnog bloka. Danas u Slovačkoj postoje mnogo bolji uslovi za tematsko, žanrovski i idejno raznovrsno književno stvaralaštvo. Slovačko pismo je latinica obogaćena dijakritičkim znakovima i dvoslovima koji označavaju jedan glas.

Kontakt